Op walvisjacht

Waar we zo op gehoopt hadden deze dag is gebeurd: de zon stond in al zijn pracht aan de hemel in een felblauwe lucht. Prachtig weer dus om op walvisjacht te gaan. De zee leek vanuit het motel ook behoorlijk glad.
Zoals gewoonlijk om 8 uur opgestaan en op het gemak ontbeten en ons klaar gemaakt. Op de reservering stond dat we om 10 uur aanwezig moeten zijn op de Whaleway Station Road, het kantoor van de maatschappij. Ook stond in de reservering dat we in totaal circa 3½ uur moesten uittrekken voor de tocht. We waren ruim op tijd aanwezig en hebben de (altijd aanwezige) souvenirwinkel bekeken. Rond 11 uur vertrokken we met bussen naar de haven. In totaal ruim 100 mensen gingen er mee. Op weg naar de haven kwamen we langs ons motel!
We zijn ingescheept en vertrokken uit de haven. Direct al bleek dat de zo op het oog rustige zee toch niet zo gladjes was. Eenmaal op snelheid waren er behoorlijke golven en moesten we tijdens het varen beneden in onze stoelen blijven zitten. Als er iets werd gespot ging de boot drijven en mochten we naar buiten. De bemanning heeft luistermicrofoons waarmee ze uitpeilen of er een walvis in de buurt is. Zij zoeken naar Sperm Whales. Een hele grote soort die daar in de buurt verblijven. Ze halen hun voedsel op grote diepte van 1000 meter. Daar hebben zij de lekkernijen zoals inktvissen en andersoortige vis.

De eerste stop van de boot kwam na circa 15 minuten. Iedereen stormde naar boven, maar helaas: het was een proefpeiling. Om te peilen moest de boot zo goed als stilliggen. Dus weer allemaal naar beneden en in volle vaart ging de boot verder. De gids vertelde dat de boot met een snelheid van 35 knopen voer. Ik heb het even opgezocht: 1 knoop is 1,852 km/uur. Dus we voeren met bijna 65 kilometer per uur! In een zucht was het dus: land uit zicht! 😁

Na nog 10 minuten varen kregen we dus een walvis in zicht. Met de boten mogen ze niet te dichtbij komen dus maar zo veel als mogelijk ingezoomd. Maar ook als zo’n boot stilligt is er nog steeds een behoorlijke deining. Met één hand vasthouden aan de reling en de andere filmen dan maar. Ik heb de camera maar laten lopen en gelukkig kwamen er, weliswaar deinende, beelden maar ik heb de staart in beeld gekregen. Bij Marianne ging het minder met een fotocamera of telefoon, je hebt minimaal 1 hand nodig om rechtop te blijven staan. Ook waren er weer veel opdringerige Chinezen. Die trekken zich van niets en niemand iets aan. Ze duwen zich overal tussen, gaan gewoon voor je staan, ze zwaaien met selfiesticks voor je langs en duwen je weg. Zijn wij nou zo netjes of is dat de landsaard van de Chinezen?

Toen de walvis in de diepte was verdwenen zijn we weer een stuk gaan varen en kwamen we een groep dolfijnen tegen. Leuk gezicht dat gedartel om de boot.
Toen nog even verder naar Barney’s Rock. Daar zijn zeehonden en een hele kudde meeuwen.
Daar in de buurt een school vissen die net onder de oppervlakte zwommen.

De tijd, 2 uur, was bijna op dus toen richting haven gevaren. Was een leuke trip, waarbij we blij waren onze dikke jassen mee te nemen. Aan de wal is een T-shirt voldoende maar ver op zee was het behoorlijk koud en winderig.  Sommige andere toeristen hadden daar niet aan gedacht.

Weer met de bus terug naar het dorp en daar hebben we geluncht: Fish and chips! Hadden we zin in. Vanavond dus een boterhammetje!

Aan het eind van de weg, op het puntje van het schiereiland, is een zeehonden kolonie. We zijn ernaartoe gereden en hebben 1 slapende zeehond gezien. De rest was op visite! Omdat het laag water was op dat moment, zijn we een heel stuk over de rotsige grond naar de zee gelopen. Leuk om te doen.

Was vandaag dus (weer) een hele leuke dag, mede dankzij het prachtige weer.

Ik heb net nog de ondergaande zon over de berg aan de overkant gefilmd en gefotografeerd op een iets eerder moment dan gisteren.

Morgen rijden we via de toeristische route naar Christchurch. De laatste stad van deze reis. We blijven daar 2 nachten en vliegen dan weer terug naar huis.