Timaru

Het zonnetje scheen niet vanmorgen, maar er was een lichte bewolking. Dus mooi weer voor een reisdag(je). De temperatuur is al dagen prima. Van ’s morgens 15 tot ’s middags 22 graden. Goed te doen dus. En droog!!

Het is 200 kilometer naar Timaru en onderweg hebben we enkele bezienswaardigheden. In het begin was de weg nog heuvelachtig, maar toen we de regio uitwaren werd het vlak. En dat is ook weer vreemd rijden. Links in de verte de bergen en rechts de oceaan. Het vlak rijden begon eigenlijk alweer te vervelen. 😊
Na circa 50 kilometer kwamen we aan bij Shag Point, een rustplaats van zeehonden. Daar even een kijkje genomen en veel zeehonden gespot. Alleen lagen ze allemaal uit te buiken en was er weinig actie. Maar een mooie zee en dito branding. Konden we gelijk ook even de benen strekken.
Ongeveer halverwege de dag kwamen we aan bij Moeraki Boulders. De Moeraki Boulders zijn een soort grote, ronde, logge stenen, die over circa 50 m strand aan State Highway 1 verspreid liggen. Deze grijze keien zijn vrijwel perfect rond, met een omtrek tot 4 meter. De keien komen door erosie van de duinen langzaam vrij en verder in zee te liggen. In het verleden dacht men dat dit het werk van de goden was, maar uit onderzoek is gebleken dat deze keien zo'n 60 miljoen jaar geleden op de zeebodem ontstaan zijn, toen kalkzouten zich geleidelijk ophoopten rond een harde kern. Sommige Boulders zijn al uit elkaar aan het vallen.
Het is wel verwonderlijk dat de Boulders over zo’n kleine afstand alleen hier te vinden zijn in Nieuw- Zeeland.
Gelijk weer even een koffie c.q. plaspauze gehouden in het cafeetje wat er (altijd) bij is.

Weer door gereden richting het noorden. Om circa twee uur waren we in Timaru en hebben de auto geparkeerd in een winkelstraat. Hier mocht je 60 minuten staan. We zijn de straat uitgelopen en kwamen bij Caroline Bay, een soort van tuin, speelveldjes en theater. Het toeval wil dat er net een Kerst Festival werd gehouden. De Nieuw-Zeelanders samen met de Maori’s hielden eerst een gebed om weer een goed jaar te krijgen en daarna werd er met dans en muziek een voorstelling gehouden. Buiten dit theater waren er ook speelveldjes voor de kinderen en onderwijs door de Maori’s. Ook waren er veel mensen bezig een soort Haka uit te voeren met stokken.
Haka wordt vaak door een groep uitgevoerd, met krachtige bewegingen en stampen met de voeten, zwaaien met stokken en met ritmisch geschreeuwde begeleiding. Haka wordt traditioneel uitgevoerd door zowel mannen als vrouwen voor een verscheidenheid aan sociale functies binnen de Maori-cultuur. Ze worden uitgevoerd om vooraanstaande gasten te verwelkomen, of om grote prestaties, gelegenheden of begrafenissen te erkennen.
Het viel ons op dat er veel jongeren rondliepen tussen stonden van allerlei ras. Wordt waarschijnlijk op school al geleerd. Imponerend om te zien.

Daarna teruggegaan naar het grote podium waar al veel kerstliedjes te horen waren. Bij de opening van het festival wordt er eerst gebeden, eerst door een blanke Nieuw-Zeelander en daarna door een Maori. Dat was ook weer kippenvel. Daarna een Maori koor wat twee liedjes zong. Ik heb 1 liedje met de telefoon opgenomen en bij het tweede heb ik de videocamera laten draaien. Het geluidsfragment van de telefoon klinkt redelijk, kan ik dus gebruiken bij de film.
Daarna nog even rondgelopen op het feestterrein en een ijsje verorberd.

Het valt ons op dat kerstmis hier veel meer leeft dan bij ons. Zal wel komen omdat het warmer is hier (zomer) maar in alle winkels zijn de versieringen groots aanwezig. Ook lopen er veel in kerstkleding rond.
Aan de andere kant zagen we een kerstbijeenkomst in een café waarbij men niet in nette kleding rondliep. Zelfs op slippers en slonzige kleding. Dus zeg het maar!

Daarna op weg naar ons motel, de Blue Dolphin, en even ontspannen gelezen en drankje gedronken.

Morgen een lange rit naar Kaikoura, onze vóórlaatste bestemming van deze reis. Hier blijven we 2 nachten, ook omdat we een walvistoer hebben geboekt.