Een onstuimig dagje!

Het wordt bijna eentonig, maar de zon scheen weer toen we wakker werden gemaakt. De temperatuur is nog niet erg hoog ’s morgens, rond 14 graden, maar met zo’n mooie lucht is dat best te doen.
We gaan vandaag naar een schiereiland naast Dunedin, het Otago Peninsula. Op dat schiereiland zijn vele dingen te bekijken en te doen. Gisteren al een boottocht geboekt die om 13.30 uur afvaart.

We zijn in die richting gereden met de zekerheid dat er nog veel meer te zien is. Op de kaart hadden we al gezien dat er een oud kasteel op de route ligt, Larnach Castle. Nu heeft zo’n oud kasteel niet meteen onze aandacht, maar er liggen prachtige tuinen om heen. Ook in dit geval. Via een heel smal zijweggetje zo’n 10 kilometer vanaf de ‘hoofdweg’ en 300 meter omhoog kwamen we bij het kasteel. Van buiten een heel mooi gebouw, maar het interieur heeft niet onze voorkeur. De tuinen waren prachtig met een doorkijk met goudenregen, die toevallig in bloei stond, op een buitenwijk van Dunedin en van de andere kant op het kasteel. Mooi gebouwd. We hebben de tuin doorgelopen en op verschillende niveaus alle pracht bekeken.
Daarna de koffie met een koekje en daarna weer door. Omdat het zonnetje lekker warm werd hebben we in de tuin koffie gedronken.

We waren nog te vroeg voor de afvaart van ons bootje en zijn doorgereden naar het Albatros center op de kop van het schiereiland.  Vanaf dat punt heb je uitzicht op de Pacific Ocean. Hier is een broedkolonie van albatrossen. Zeg maar een uit de kluiten gewassen zeemeeuw. Zij kunnen een spanwijdte krijgen van circa 3 meter. Dus geen kleine vogeltjes.

De kop van dit schiereiland is in de oorlog ook een vesting geweest waar diverse kanonnen en ander afweergeschut heeft gestaan. Bij onze boottocht hebben we nog enkele bunkers gezien die waren ingegraven in de hellingen van het gebergte.

Bij het Center hebben we de albatrossen niet kunnen zien omdat ze aan de andere kant van de berg zitten. Alleen dus vanaf een boot te zien. Wel mooie uitzichten gehad op de oceaan en aan de andere kant op de baai.

Daarna weer teruggereden voor de afvaart van onze boot. Dat werd een avontuur van jewelste. Vanaf het begin voeren we richting overkant van de baai, want daar lagen zeehonden op het strandje. Prachtig gezicht van aardig dichtbij. Het was op dat moment aflopend tij. Het verschil tussen hoog en laag water kan zo’n twee meter zijn op die plek. Hoorden we van de schipper. Onder de waterspiegel liggen op veel plaatsen fikse rotsen. Daar had de schipper even geen rekening mee gehouden en kwamen we vast te zitten! Spannend vonden wij, maar aan het gedrag van de schipper te zien was het serieus. Op een gegeven moment moesten we met alle opvarenden naar de punt van de boot om de achtersteven wat hoger in het water te krijgen. Ook was er een behoorlijke golfslag zodat we heen en weer werden geslingerd. Was even spannend. Met wat manoeuvreren heeft de schipper de boot los kunnen krijgen en konden we de tocht voortzetten.
Dus op weg naar de broedplaats van de albatrossen. Door de hoge golfslag konden we er niet te dichtbij komen maar toch met wat inzoomen een filmpje kunnen maken. Ook kregen we gezelschap van een vijftal dolfijnen die voor en naast de boot capriolen uithaalden. De golfslag werd weer wat rustiger toen we weer richting de pier voeren.
Op het moment dat ik zit te tikken heb ik nog een deinend gevoel in mijn hoofd. Had ik na de vorige boottochten ook! Dat gaat wel over voor ik een meisje word! 😁

Het laatste op het programma was het bezoek aan Pinguïn Place. Hier broedt de Yellow Eyed Pinguïn. Uniek voor Nieuw-Zeeland, de hoiho- of geelogige pinguïn, wordt beschouwd als een van 's werelds zeldzaamste pinguïnsoorten. Dit is een bedreigde diersoort. De populatie is op dit moment nog circa 5000 exemplaren. Ze komen alleen voor op Zuidoost-Zuidereiland en op Banks Peninsula, Stewart Island en zijn uitschieters. Dus echt streek gebonden.
Zij worden met uitsterven bedreigd door honden, menselijke verstoring, klimaatverandering en overbevissing. Door de overbevissing moeten we steeds verder zwemmen om aan voedsel te komen en verhongeren ze.
Ook de blauwe pinguïn komt hier voor. Van deze hebben we in de broedkasten jonkies gezien. De Yellow Eyed Pinguïns hebben we alleen gezien in het rehabilitation centre. Daar worden verzwakte en zieke dieren verzorgd en binnen drie weken weer in de natuur terug te zetten. Op het moment dat we er waren water er 4 pinguïns voor herstel. Er was een groot wijfje en drie jonkies, die nog grijze vachtjes hadden.

Om 5 uur was het tijd om weer naar ons huisje te gaan en even ontspannen.

Morgen gaan we Dunedin verlaten richting Timaru. Ook weer mooie dingen bekijken!