Ademloos genieten

Eerst even een kleine aanvulling op de boottocht van gisteren. Onderweg hebben we ook nog beestjes gezien die in het koude zeewater leven, namelijk dolfijnen die vrolijk met de boot meezwommen en wat zeehonden die lekker lui lagen te zijn. Waarschijnlijk hun ontbijt aan het verteren.

Ook over plantages die we zagen voor dat we Westport inreden. Op deze plantages wordt hops verbouwd. We zagen planten die aan een draadje omhoog groeiden. Er was een vermoeden wat dit zou zijn maar wisten het niet zeker. Nadat we ‘thuis’ even hadden gegoogled bleek dat dit deel van Nieuw-Zeeland de grootste leverancier is voor ons (mijn) favoriete drankje, namelijk bier. Hier schijnt men één van de betere kwaliteiten voort te brengen van de hele wereld! Dank je wel, Nieuw-Zeelanders!

Vandaag een volle dag. Wakker geworden met een lichtgrijze hemel waar wel een vleugje zon doorkwam.
Dus vol goede moed eerst maar even boodschappen doen voor de komende twee dagen. De kassière vertelde ons dat we de komende dagen redelijk tot goed weer zouden krijgen. Hopen maar dat ze gelijk krijgt.
Het eerste op het programma was de Cape Foulwind. Bij Cape Foulwind werd in 1770 door kapitein James Cook genoemd nadat zijn schip door de heersende westenwind uit koers was geblazen. Aan deze kant van het Zuiderhand is de Tasman Zee bijzonder onstuimig aan de kust.

Wij starten vanaf het punt op circa 16 kilometer van Westport en lopen dan richting de vuurtoren die in 1876 was gebouwd. Daarna wel gemoderniseerd in 1926, maar nog in die staat.

Weer veel mooie foto’s gemaakt van de rotspartijen en de zee. Indrukwekkend. De wandelpartij ernaartoe (circa 2 kilometer) had een hoogteverschil van circa 70 meter, dus de spieren waren voor de rest van de dag aardig opgewarmd. En dat moesten we ook nog terugwandelen! En wat zei Marianne: au!! Maar wel alles volgehouden.

Weer in de auto op weg naar het volgende punt: Seal Colony. Slechts 6 kilometer verder. De Nieuw-Zeelandse pelsrob of Kekeno zijn de meest voorkomende zeehonden in Nieuw-Zeeland en hun populatie groeit. Ze zijn hier permanent zodat je er altijd wel een paar kunt spotten. Hebben we dus ook gedaan. Hoewel ze moeilijk te zijn onderscheiden van de rotsen, is het toch gelukt er een paar te fotograferen.

We zijn weer verder gegaan richting Punakaiki. Daar zijn de beroemde Pancake Rocks. We hadden echter eerst trek in koffie met wat lekkers c.q. lunch. En wat eet je dan bij de Pancake Rocks? Natuurlijk pancakes! Ze smaakten voortreffelijk.

Daarna met het buikje vol de ronde gedaan naar de echte rocks. Wat een prachtig gezicht en wat een geweld van het water. Het zeewater van de Tasman Zee komt met hele grote golven afstormen op de kunst en slaat daar in allerlei vormen tussen de rotsen uiteen. Blowholes waren er in overvloed. We hebben gefotografeerd en gefilmd. Op de foto’s zijn wel de golven te zien maar op de video zie je alles uiteenspatten met ook de geluiden erbij! Kippenvel! Als zo’n golf tegen de rotsen beukt hoor je een enorme klap!!

Na zo’n anderhalf uur waren we het eigenlijk nog niet zat, maar alles was gezien. We gaan weer verder op weg naar ons motel in Hokitika. Daar arriveerden we tegen 5 uur en hadden de pap wel op. Het is de hele dag met mooi weer gebleven met regelmatig een behoorlijk warm zonnetje. Even met een glaasje wijn en een biertje voor ons huisje gezeten en toen naar binnen om te eten.

We zijn verzadigd door alle indrukken.