Weer in de boot

Gisteren nog vergeten te melden dat een prachtig uitzichtpunt hadden op de weg tussen Wanaka en Queenstown, de Crown Range Pass. De weg over de bergketen, bekend als de Crown Range Road, is de hoogste hoofdweg van Nieuw-Zeeland. Het bereikt een hoogte van 1121 meter. Toen wij er stonden dreef er een wolkenband langs die het middelste deel van de bergen bedekte. Eronder en boven was helder.

We hebben weer een Lucky Day! We hebben een boottocht over de Milford Sound geboekt en daar heb je alleen iets aan als het helder is. Was het helder? Een strakblauwe hemel zonder dat er maar ergens een wolkje was te zien. Dit is de gehele dag zo gebleven.
Om bij de Milford Sound te komen moet je vanuit Te Anau wel even 120 kilometer rijden. Maar onderweg vele mooie uitzichten en watervallen gezien die het ritme braken. We reden door de Homertunnel zonder vertraging! De Homertunnel is 1,2 kilometer lang en is één baans. De tunnel ligt op 945 meter boven zeeniveau. Dus je moet op elkaar wachten. Gelukkig ging dat snel omdat ’s morgens de meute richting Milford Sound rijdt en ’s middags de andere kant op.
Kwart over negen vertrokken en om kwart over twaalf gearriveerd. De boot vertrekt om 13.30 uur dus nog even tijd voor een koffietje en lunch.
Keurig op tijd vertrokken met direct  onderweg al uitzicht op een reusachtige waterval. Het water spoot recht uit de bergwand. Eenmaal op de boot kwamen we ogen te kort.
Het was een bochtig parcours met na iedere bocht een ander uitzicht. Net zoals met autorijden! En de zon bleef maar schijnen! Wat een prachtig natuurgeweld. Nog bij een zeehonden- en pinguïnkolonie langs gevaren. De zeehonden lui in het zonnetje en de (twee) pinguïns onderweg naar hun nest, 40 meter boven de waterspiegel! Het waren wel piepkleintjes hoor.
Daarna nog even doorgevaren naar de Tasmanzee. Je voelde de golfslag veranderen en dus maar snel weer terug de Sound in. Met al die oude mensen aan boord weet je nooit of zij hier wel tegen kunnen. 😊😁

We kwamen op de terugweg langs één waterval die zijn water rechtstreeks in de Sound dropte, dus niet langs de rotswand. De schipper voer hier vlak langs en het gevolg voor enkelen was een nat pak. De kapitein had ervoor gewaarschuwd dat de camera’s en andere attributen in de gaten moesten gehouden, want het kon erg nat worden. Dat heb ik (Ab) geweten. Wij zaten linksachter in de boot  op het open dek, toen we bij de waterval kwamen. Opdat moment drongen enkele personen die een beter uitzicht wilden hebben zich voor mij. Op het moment dat ze inde spray van de waterval kwamen, wilden ze zo snel mogelijk weer weg. Dus zodra ze zich terug hadden gedrongen kreeg ik de lading water over me heen! 😦Drijfnat was ik. Maar in het zonnetje droogde het weer snel. Stomme toeristen toch. Maar ons Jan heeft zich een kriek gelachen😂

Na 2 uur varen kwamen we aan vaste wal en aanvaarden de terugtocht naar Te Anau. Omdat er 3 boten tegelijkertijd terug kwamen verwachten we een behoorlijke drukte op de weg terug. Maar daar was niets van te merken. 4 minuten wachten voor de Homertunnel was het enige oponthoud.

Zoals gisteren al vermeld zijn we vanavond uit eten gegaan met Gerda en Geert. We hebben vanaf 7 uur tot (bijna) sluitingstijd van het restaurant (half 10) lekker Indiaas gegeten en bi gekletst en ervaringen in Nieuw-Zeeland uitgewisseld. Was reuze gezellig. En lekker gegeten.

Weer terug naar ons huisje en dit verslag gemaakt. Morgens gaan we Glow Worms bekijken!