De Glowworms

Het zonnetje scheen weer volop toen we wakker werden. Omdat het een ‘huishoudelijk’ dagje zou worden rustig aangedaan en ietsje pietsje uitgeslapen. Half negen was mooi.
Vanmiddag alleen op het programma de boottocht naar de Glowworms.
Maar eerst was het nodig om een wasje te draaien. Bij (bijna) elke overnachtingsplek is er een gelegenheid om dit te doen. Zo ook bij het Alpenhorn Motel. Hiervoor zijn 2 dollarmunten nodig en we hadden er maar één. Dus de was in de machine gedaan en daarna boodschappen gedaan. Deze keer cash betaald om maar zo’n 2 dollarstuk te krijgen. Toen de droger aan en weer een schone was. Ondertussen ook de koffers weer eens geordend, was zeer nodig.

Alles is gelukt en om 1 uur hadden we geluncht en konden we op weg naar de boot. Ingecheckt en in het zonnetje gezeten tot we vertrokken. Er zijn zo’n 50 mensen aan boord, dus ruimte zat, zowel boven in de zon, als beneden uit de wind. Wij uiteraard naar boven voor het beste uitzicht!
We gaan varen op Lake Te Anau. Het is met 344 km², een lengte van 65 km en een diepte van 270 meter het grootste meer van het Zuidereiland en het tweede grootste meer van het heel Nieuw-Zeeland, na het Taupomeer. De naam betekent in het Maori Wervelwatergat.
We gaan zo’n 35 minuten varen over dit meer naar de Glowworm grotten.
Daar aangekomen eerst een verhaal te horen gekregen over het ontstaan van de Glowworms en daarna even rondgewandeld. We gaan in groepjes van 12 personen de tour doen. Er kunnen maar 12 mensen in zo’n bootje, vandaar.
Wij waren als laatste groep en liepen, op sommige plaatsen, gebukt de grot in, de donkerte tegemoet.

Het was strikt verboden om te fotograferen en filmen in de grot, maar een stel Chinezen (weer zij) trokken zich er niets van aan en de gids zei er ook niks van. Dus wij ook maar gedaan. Tot we in het echte donkere gedeelte kwamen, zo’n 60 meter verder. We liepen in het begin in het (bijna) donker langs ruisende waterstromen en watervallen. De gids vertelde dat de watervallen in de grot ontstaan aan de top van de berg door spleten en scheuren in het gesteente. Op sommige plekken druppelde het water naar beneden, maar over enkele duizenden jaren zal ook dit een waterval zijn.
Verbazingwekkend dat er in een berg een waterval loopt die met een behoorlijke snelheid het water naar beneden laat storten.
We zijn daarna in een bootje gestapt en ongeveer en kwartiertje over een ondergronds rivier gevaren. In het stikke donker! In de film van eerder hadden we gezien dat er een heleboel glimwormen zouden kunnen zijn. Tijdens onze tocht leek het wel of ze in slaap waren gevallen, want we zagen maar enkele lichtpuntjes. Maar we hebben ze gezien. Al was het resultaat een beetje teleurstellend.

Toen weer terug naar de boot, die inmiddels een nieuwe lading bezoekers had opgehaald, en terug naar Te Anau.

Nog even een ijsje verorberd en weer terug naar onze hut.

Even ontspannen, zoals gewoonlijk onder het genot van een drankje en daarna koken, opeten en afwassen.

Morgen een lange rit voor de boeg naar Dunedin, waar we 3 nachten zullen verblijven en waar we ongetwijfeld weer mooi dingen gaan zien.