Een rondje Dunedin

Gisteravond hebben we nog even een planning gemaakt van alle bezienswaardigheden die we wilden zie in Dunedin.
De Botanische tuin was het dichtstbij, dus die maar eerst met een bezoek vereerd. Het zonnetje scheen maar er stond een fris windje. Temperatuur rond de 17 graden. Niet slecht voor een wandeling.
De rhododendrons waren al uitgebloeid. We hebben even met een tuinman staan praten die in de rozentuin aan het snoeien was. De bloeitijd van de rhododendrons is inderdaad in oktober met een kleine uitloop naar november. Jammer, maar nu was het de bloeitijd van de rozen. Vele kleuren, soorten en maten hebben we bewonderd! Ook nog even de kas in waar de tropische planten staan. Daarna een cactuskas in. Prachtig zoals dat daar wordt bijgehouden.

We hebben er circa 1½ uur rondgelopen en genoten van alle kleurenpracht. Uiteraard ook koffiegedronken.

Toen op weg naar de volgende tuin, de Lan Yuan tuin. Aan de naam kun je al zien dat dit een Chinese tuin is. Ook prachtig. De tuin is niet heel groot maar alle Chinese elementen zijn toegepast. Wij hebben ook tuinen in Sjanghai en Beijing gezien en die waren veel groter maar met dezelfde opzet. De oorsprong komt voort uit de wens om het Chinese erfgoed van de stad en de waardevolle zusterstadrelatie met Shanghai te vieren. In Nieuw-Zeeland is een grote populatie Chinezen die in het verleden kwamen om in de goudmijnen te werken.
Ook daar een uurtje doorgebracht. Je blijft foto’s maken en filmen! Zoeken we thuis allemaal wel uit.

Daarna weer in de auto gestapt en op weg gegaan naar het Dunedin Railway Station. Het meest bezochte gebouw in Dunedin. Het was even zoeken naar een parkeerplaats in de buurt, want het is behoorlijk druk daar in de omgeving. Langs de weg zijn er ook wel parkeerplaatsen, maar daar mag je maar beperkte tijd staan. Van 5 minuten tot 60 minuten, met alle variaties ertussenin. Het laatste plekje gevonden op de parkeerplaats naast het station, maar wel betaald! Is niet zo duur als in Nederland gelukkig.
Het station van Dunedin werd ontworpen in Vlaamse-renaissance stijl. Door het ontwerp kreeg hij de bijnaam Gingerbread George, ofwel Peter Peperkoek. Het station werd in 1906 geopend door de premier van het land. In 1956 vond een restauratie van het gebouw plaats. Het bevindt zich nog steeds in dezelfde staat als na de renovatie.
Ook hier weer veel foto’s. De vloeren van de stationshal en de trappen zijn ingelegd met hele kleine mozaïek steentjes. Op iedere traptrede in het station staat het logo van de NZR (New-Zealand Railways) ingemetseld. Ook de grote hal is bezaaid met dat logo. Wat een werk moet dat geweest zijn. Ook het glas in lood van de raampartij is prachtig. Het stelt de voorzijde van een stoomlocomotief voor.
Op de bovenverdieping is een permanente kunsttentoonstelling waar we ook nog een poosje hebben rondgelopen. En uiteraard koelkastmagneetjes van een schilderes gekocht. Zij beschilderde mooie ronde steentjes met Maori motieven.
In het restauratiegedeelte van het station is nu een restaurant gevestigd, Cobb’s. We hebben er gereserveerd voor vanavond. Ziet er prachtig uit daar in die oude stijl.

Omdat we nog parkeertijd overhadden zijn we het centrum van Dunedin ingelopen op zoek naar de St. Paul’s Cathedral. Ligt in het hartje centrum. Uiteraard zijn we er even binnen gegaan en alles bewonderd. Ook, zoals bij ons gebruikelijk is, een kaarsje aangestoken als herinnering aan degenen die ons de laatste jaren zijn ontvallen. In elke stad waar we ook zijn geweest waar een kerk is en toegankelijk doen we dat.
Ook even geluisterd naar een mevrouw die aan het oefenen was op het kerkorgel. Wat klinkt dat imposant in zo’n ruimte. Kippenvel.

De benen van Marianne hielden zich vandaag erg goed, maar om 3 uur was toch de pap op. Teruggekeerd naar ons motel en even ontspannen.

Om 6 uur weer richting station voor ons diner. Was heel gezellig in het restaurant, prima bediening en eten. We zijn verzadigd!