Wederom Auckland

Ik wil het eigenlijk niet hebben over ons spelletje Skip-bo gisteravond. Ik ben drie keer ingemaakt. Anders was dat ik weer een behoorlijke bloedneus kreeg in de late avond. Marianne heeft een soort van tampon gedraaid en in mijn neus gestopt. Daarna was het over. Ik heb verder wel goed geslapen, maar wel vaak wakker.

Na het ontbijt en alles inpakken was het eerste wat we deden naar het Dargaville Medisch centrum rijden om even te laten kijken wat het was en wat eraan te doen was.
Met de tampon nog in m’n neus waren we al redelijk snel aan de beurt. Het viel ons op dat er in dit medisch centrum nog steeds mondkapjes werden gedragen en dat wij er ook één op moesten.
De dokter heeft even diep in mijn neus gekeken en constateerde dat mijn neusslijmvlies waren ontstoken en erg droog. De enige remedie is een antihistaminepilletje en een vette zalf om e.e.a. weer te laten herstellen. Waarschijnlijk is de lange vliegreis schuldig.

Omdat we nu toch wat later vertrokken eerst maar even boodschappen gedaan in zo’n grote winkel. Na veel zoeken onze boodschappen bij elkaar gekregen en vertrokken richting Auckland.

Onderweg in Matakohe het Kauri museum bezocht. Hier is de hele geschiedenis beschreven van het teloorgaan van de Kauri boom. In de 60’er jaren van de vorige eeuw was er nog bijna 2 miljoen hectare aan kauribossen. Op dit moment nog circa 7500 hectare!!  Het geeft te denken. Ruim 50 jaar geleden is het besef gekomen dat dit niet door mag gaan. Vandaar een regeringsprogramma op dit te stoppen.

In het museum waren alle werkzaamheden en machines te zien die na 1850 werden gebruikt voor het kappen van deze prachtige bomen. De manier waarop de bomen werden gekapt en bewerkt was in een grote tentoonstelling te zien. Ook vele kastjes, bootjes en andere gebruiksvoorwerpen die van dit hout werden gemaakt.
In een ander deel van het museum waren enkele delen van zo’n boom opgesteld. Op de bijgaande foto’s kun je zien hoe enorm de omvang was van de bomen.  Er ligt een deel van zo’n boom die ruim 700 jaar oud is. Alle jaarringen zijn geteld. Niet door ons hoor!! Onze eigen jaarringen worden trouwens ook wel indrukwekkend.

Ook een belangrijk punt: de Kauri boom produceert ook een soort gom. Als het verhardt noemen ze het amber.  Van dit spul worden vele (dure) sieraden en andere voorwerpen gemaakt. In dit museum een heel groot aantal van brokken amber. Marianne liep te kwijlen, maar het is voor ons gewone stervelingen niet te betalen!

Na ter plaatse de lunch te hebben verorberd zijn we richting Auckland gaan rijden. Was toen nog ca 140 kilometer.

Halverwege begon het te regenen en dat bleef zo tot dat we bij ons hotel waren. De TomTom loodste ons feilloos over de Harbour Bridge naar het hotel in Victoria Street. Wat een luxe hotel heeft Marianne uitgezocht. De vorige overnachtingsplekken waren redelijk tot goed maar dit overtreft alles. Wasmachine en afwasser staan tot onze beschikking. We hebben vanuit de kamer op de Skytower, de televisietoren van Auckland.
Voor het avondmaal zijn we nog een stukje gaan wandelen en kwamen ook bij de kroeg waar we in 2006 een drankje hebben gedronken. Ons hotel van toen hebben we nog even gezocht maar konden niet met zekerheid zeggen waar het was.
Maar goed, de vaatwasser en de droger draaien en wij nemen een lekkere lange hete douche.

Truste!